Als ik dit schrijf zit ik alweer in het tweede trimester van mijn zwangerschap en daarom leek het mij leuk om even terug te blikken. Hoe heb ik het eerste trimester ervaren? Welke kwaaltjes kwamen hierbij kijken en hoe hebben we het grote nieuws gedeeld met de buitenwereld? Vandaag vertel ik je er alles over!
De zwangerschapstest
Ik weet het nog goed, het was 1 dag voordat ik normaal gesproken ongesteld zou worden, oftewel 1 dag voor mijn NOD (Niet OngesteldheidsDag) en ik deed een zwangerschapstest. Na een paar minuten te hebben gewacht bekeek ik de test en meende wel iets te zien, maar je moest wel héél goed kijken. “Hmm, volgens mij is dit niet echt positief. Ik zie amper een streep”. Meteen appte ik een foto van de test door aan een vriendin die toch al voorzichtig enthousiast was voor mij. Ik vond het toch nog wat te vroeg om te juichen en besloot het de volgende ochtend nog eens te proberen. Wederom bekeek ik de test en zag toch echt een streepje verschijnen, heel licht en dun, maar hij was er zeker. Met de test in mijn handen liep ik de woonkamer in waar mijn vriend zat te ontbijten. “Ik denk dat het is gelukt” was het eerste wat ik zei, en we bekeken samen de test. ZWANGER!
Het besef
Hoewel ik het streepje heb gezien en wist dat ik zwanger was, duurde het wel even voor ik besefte dat het écht zo was. Het idee dat wij mama en papa zouden worden moest bij mij echt even landen. Dit heeft ook een aantal weekjes geduurd voordat het zover was. Ik denk dat het besef pas kwam toen we de eerste echo hadden. Gelukkig kregen we een vroege echo met 8 weken en bleek alles helemaal goed te zijn. Op het scherm zagen we een knipperlichtje, het hartje van onze baby. Dit was zo’n bijzonder en speciaal moment. Ik vond het zo spannend en was dan ook super blij om de bevestiging te krijgen dat het tot nu toe allemaal goed bleek te zijn.
Kwaaltjes
Mijn eerste trimester verliep op zich vrij goed. In tegenstelling tot veel andere vrouwen was ik niet misselijk en heb ik ook niet over hoeven geven. Wel had ik in het eerste trimester veel last van mijn buik en darmen. Een opgeblazen gevoel, krampen en buikpijn waren in het begin dagelijkse kost. Om over de vermoeidheid nog maar te zwijgen! Moe, moe, en nog eens moe.
Tegen het einde van het eerste trimester verdwenen bovenstaande klachten grotendeels, en maakten plaats voor nieuwe kwaaltjes. Zo kreeg ik last van mijn onderrug en ontstond er een soort spierpijn in mijn rechterbil. Niet fijn, maar je weet dat het erbij hoort… Even klagen lucht op zo’n moment wel een beetje op 😉
Vertellen aan onze omgeving
Lang hebben we getwijfeld wanneer we iedereen het grote nieuws wilden vertellen. Aan de ene kant wil je dit het liefste van de daken schreeuwen. Maar aan de andere kant zijn die eerste best wel spannend en is het ook een beetje afwachten of alles wel goed blijft gaan. We wilden sowieso de eerste echo afwachten, maar in de praktijk is dit niet bij iedereen gelukt. Zo hebben we de oma’s en opa’s al eerder ingelicht. Mocht de zwangerschap misgaan zouden we het ook graag willen delen, dus dat ook de overweging die we hebben gemaakt. Iedereen reageerde super enthousiast en lief, dit was erg fijn en leuk om te zien.
Met 12 weken hebben we het grote nieuws ook op Facebook en Instagram gedeeld. We deden dit met een leuke foto die we zelf hebben gemaakt, hihi. De reacties stroomden, dit voelde zo overweldigend!
Tweede trimester
Inmiddels zit ik alweer een paar weekjes in het tweede trimester en hebben sommige kwaaltjes plaatsgemaakt voor de volgende 😉 Dat en meer lees je in een volgend artikel!
Voor alle zwangere vrouwen en/of moeders: hoe heb jij het eerste trimester ervaren?
Oeeh! Onwijs leuk om te lezen hoe je periode tot nu toe verloopt. 🙂 Ik kijk nu al uit naar het volgende artikel haha. Het vertellen aan je naasten, lijkt me best spannend trouwens.
Liefs
x
Ik ben ook nooit misselijk geweest en niet hoeven braken. Eigenlijk heb ik het eerste trimester helemaal geen klachten gehad, vermoeidheid kwam bij mij ook pas later. En wij hebben het de familie pas bij 13 weken verteld en onze vrienden bij 14 weken en niemand had eerder iets door
Echt zo onwijs leuk voor je! Snap dat klagen goed helpt, haha 😉 Ik ben zo benieuwd naar de verdere verloop van je zwangerschap. Heel veel succes <3
Leuk om te lezen, geniet van deze tijd. Ik vond het eerste trimester ook geen pretje, hoewel ik daarna heel veel klachten ook kreeg hoor. Hoort er inderdaad bij 😉 Ben erg benieuwd naar je leuke updates.
Ik was 14 weken zwanger toen we het wereld kundig maakte (ook de overweging en spanning of het wel goed zou gaan de eerste weken) en een aantal weken daarvoor onze familie en vrienden ingelicht.
Thanks, doe ik zeker 🙂 Helemaal nu ik me best goed voel lichamelijk. Wat ik vooral merk is dat het met de klachten echt komt en gaat. Het ene kwaaltjes verdwijnt en het volgende komt er al aan hihi. Maar toch mag ik denk ik niet klagen.
<3
Super fijn! Geniet
Hoort er allemaal bij 😉 Je krijgt er wat moois voor terug.
Mooi geschreven. En herkenbaar. Ik was ook niet misselijk maar wel erg moe. Want ja er groeit een mensje in ons. Zo leuk dat we tegelijk zwanger zijn! Liefs.
Thanks voor je reactie! Moeheid is nu wel minder gelukkig 🙂 Al zat dat richting het derde trimester wel weer gaan toenemen gok ik. Ja, super leuk hihi.